Wycieczka po starożytnych Pompejach

Pierwsze osady w Pompejach powstały prawdopodobnie między VIII a VI wiekiem pne po zasiedleniu przez plemię Osk. Powstał tu również port, z którego korzystali głównie greccy marynarze i kupcy. Na zdjęciu typowa aleja w Pompejach.

Pierwotnie w mieście mieszkało kilka grup etnicznych, ale stopniowo dostały się pod wpływy rzymskie i zaczęły się rozwijać. Na zdjęciu tzw. Mały Teatr (w pobliżu znajduje się Teatr Wielki, który na czas zwiedzania był nieczynny).

Dzięki żyzności regionu wokół wulkanu obszar ten stał się popularny wśród Rzymian, a tu zaczęły pojawiać się teatry, świątynie, boiska sportowe, uzdrowiska i największy budynek Pompejów – Amfiteatr.

Amfiteatr był konstrukcją areny przeznaczonej do rozgrywek gladiatorów i zawodów sportowych w tym starożytnym mieście. Jest to najstarsza znana tego typu budowla na świecie.

Palestra Grande – rozległa sala gimnastyczna służąca do fizycznej i intelektualnej edukacji młodych obywateli. W tym okresie (przed erupcją wulkanu) miasto liczyło około 20 tysięcy mieszkańców, którzy nie mieli pojęcia, jaka katastrofa się zbliża – mimo wielu ostrzeżeń.

5 lutego 62 roku niszczycielskie trzęsienie ziemi zniszczyło większość miasta. Rozpoczęto prace remontowe i stopniowo większość miasta była odbudowywana. Mieszkańcy byli przyzwyczajeni do łagodnych trzęsień ziemi i nawet tak duże trzęsienie ziemi nie było związane z wulkaniczną aktywnością Wezuwiusza.

Na początku października 79 roku wszystkie studnie w mieście wyschły, co mieszkańcy Pomeji nadal nie uznali za wystarczające ostrzeżenie.Po słabszych trzęsieniach ziemi na Wezuwiuszu zaczęły pojawiać się mniejsze pęknięcia z dymem.

Katastrofa nastąpiła po południu 24 października. Najpierw nastąpiła erupcja, która zaczęła wyrzucać w powietrze ogromne ilości stopionej skały i popiołu wulkanicznego. Eksplozja była tak duża, że chmura wulkaniczna wkrótce osiągnęła wysokość 30 kilometrów. Stopiona skała szybko się ochłodziła w powietrzu, tworząc porowaty pumeks. Południowo-wschodni wiatr zaczął wiać tę chmurę bezpośrednio nad Pompejami, a pumeks wraz z pyłem i popiołem zaczął opadać na miasto. Około 30 cm tego materiału atakowało co godzinę, co trwało 18 długich godzin. W tym czasie większości mieszkańców udało się uciec z miasta, niektórzy zostali zabici przez spadające skały lub zrujnowane budynki, które nie wytrzymały ciężaru atakowanej skały. Mieszkańcy, którzy zostali uwięzieni w swoich domach, spodziewali się czegoś znacznie gorszego. Na zdjęciu tzw. Forum – centrum życia codziennego w Pompejach.

Erupcja i intensywność spadającego popiołu stopniowo słabły w nocy, a ci, którzy nie dusili się wszechobecnym pyłem, już myśleli, że wygrali. Ale to był duży błąd. Wcześnie rano chmura popiołu wulkanicznego opadła wraz z zawaleniem się osłabionego krateru wulkanu. Zaczęło to tworzyć fale piroklastyczne, które spływały po wulkanicznym zboczu z prędkością do 700 km / h. Prądy piroklastyczne należą do najbardziej destrukcyjnych, jakie może wyrządzić aktywność wulkaniczna. Mieszanina gorących gazów, magmy i popiołu nieubłaganie zbliżała się do miasta, niszcząc wszystko na swojej drodze. Nawet 10 km odległości od Pompejów nie wystarczyło iw momencie, gdy pierwsza fala dotarła do miasta, wciąż miało ono temperaturę około 250 ° C i spaliło wszystko żywcem. Kolejne dwie fale były jeszcze bardziej destrukcyjne – na zdjęciu odlew jednej z ofiar.

Port w Pompejach i wybrzeże zostały zniszczone przez tsunami i nie zostały zachowane. Na zdjęciu chleb sprzed prawie 2000 lat.

Następnego ranka wulkan uspokoił się, a miasto zostało pokryte 6m pumeksu i popiołu i zapomniane przez 1500 lat.

Jedyne zachowane pisemne wspomnienie tego wydarzenia zostało opisane przez rzymskiego poetę, a także naocznego świadka Pliniusza Młodszego w liście 25 lat po wydarzeniu. Pliniusz cytuje 24 sierpnia jako datę zdarzenia, czemu zaprzeczają liczne poszlaki, ale dopiero w 2018 roku w Pompejach odkryto inskrypcję z datą 17 października, która wraz z monetami znalezionymi we wrześniu 79 r. uczynił to dzisiaj jako datę. wydarzenia wymienione 24 października.

W mieście jest wiele ulicznych sklepów spożywczych. W niektórych głębokich doniczkach z terakoty naukowcy znaleźli ślady pożywienia sprzed prawie 2000 lat.

W Popmej jest wiele różnych domów i każdy z nich jest ciekawy. Menandra House to typowy wysokiej klasy dom rodzinny.

Nazwa pochodzi od fresku greckiego artysty Menandra, a cały dom zajmuje powierzchnię 1800 metrów kwadratowych.

Kolejny z pięknych i najlepiej zachowanych domów w Pompejach. Znaleziono tu statuetkę boga płodności Priapy z gigantycznym penisem, która pierwotnie była wykonana z fontanny, z której rzekomo piły kobiety chcące zajść w ciążę. Kolejną dekoracją są freski z motywami erotycznymi, a także z opowieściami ze starożytnych mitów.

Warto odwiedzić również sam Wezuwiusz, a spacer po kraterze jest interesujący. Jednak krater, choć na pierwszy rzut oka ogromny, jest kraterem ostatniej eksplozji z 1944 roku – pierwotny krater i góra były znacznie, dużo większe.