Wycieczka do latarni morskiej Faro de Cavalleria

Faro de Cavalleria to najbardziej wysunięty na północ punkt Minorki. Znajduje się na długim cyplu, a droga do niego jest bardzo fotogeniczna.

Wieża latarni ma wysokość 15 m, sama latarnia znajduje się na wysokości 94 m. Co dziesięć sekund migają dwa białe światła. Latarnia jest widoczna z odległości do 48 km i nadal działa.Latarnia służy również jako muzeum geologii Minorki oraz historii tego miejsca i życia latarników. Nie można jednak spojrzeć na samą wieżę, chyba że skorzystamy z wirtualnej rzeczywistości, przy latarni jest parking, bufet i toalety.

Prawie wszystkie latarnie morskie na Minorce znajdują się na wysokim skalnym klifie, z dala od cywilizacji. Życie latarników i ich rodzin było więc bardzo podzielone. Ze względu na duże odległości mieszkały tu całe rodziny i były to bardzo tętniące życiem miejsca. Dzieci nie chodziły do szkoły, ale kształciły się na miejscu, dlatego latarnie często miały rozbudowane biblioteki. Obecnie latarnie sterowane są zdalnie i nikt już w nich nie mieszka.

Z latarni można przejść obok pozostałości dwóch baterii artyleryjskich do punktu widokowego z pięknym widokiem na wybrzeże i dwie małe skaliste wysepki.

Cypel, na którym znajduje się latarnia, obfituje w kilka zatok. Niektóre nadają się do pływania (np. Cala Viola de Ponent), ale do niektórych można się dostać tylko łodzią.

W drodze do latarni morskiej (lub z latarni) mamy wspaniałe widoki na wybrzeże. Tutejsze wybrzeże zdominowane jest przez kolejną z małych fortec – Torre de Sanitja. Sanitja Tower to wieża obrony wybrzeża zbudowana na początku XIX wieku przez Anglików. Broniła zatoki, która w starożytności klasycznej (I-III w.) była portem o dużym znaczeniu.

Po drodze mijamy również pozostałości miasta Sanisera. Było to jedno z miast założonych tutaj w czasach Rzymian.

Chociaż letnia pogoda na Minorce jest stabilna i bezdeszczowa, zimą wybrzeże jest nękane przez duże fale, a wyspa jest bardzo burzliwa. Najlepiej widać to przy latarniach morskich na północy wyspy, których wychodnie są bardzo postrzępione i nie mogą zaprzeczyć wpływowi wzburzonego morza.