Artykuł Widok z Sarangkot

Długo czekając na słońce, oczy wciąż patrzą na grzbiety na wschodzie, kiedy tarcza słońca kołysze się nad nimi i nieco ociepla otaczający krajobraz.

Wreszcie szczyty Annapurna I, Annapurna South i inne góry na grzbiecie zaczynają się świecić. Szkoda, że mają ponad 40 kilometrów w linii prostej. Jednak najpiękniejszą górą w widoku jest Machu Puchare (patrz zdjęcie wprowadzające do fotorelacji).

Słońce w końcu wschodzi nad grzbietami i budzi się na nowy dzień.

Z tego punktu widzenia jasne jest, dlaczego cały obszar Manang leży w cieniu deszczu – niewiele chmur udaje się przekroczyć tak wysoką grań.

Po świcie widać całą szeroką i żyzną dolinę rzeki Seti z wszystkimi Annapurnas na horyzoncie. Po godzinie cały teatr się kończy, a turyści powoli wracają do Pokhary na śniadanie lub nadal spokojnie śpią.