Wejście do klasztoru (Ad-Deir)

Sama ścieżka wspinaczkowa jest bardzo przyjemna. Między skałami przeplata się przyjemna ścieżka z wieloma schodami. Turystów jest tu znacznie mniej niż na głównym torze, ale nie zmienia to faktu, że jest ich wciąż wielu. Wokół jest mnóstwo straganów z pamiątkami, a młodzież oferuje konie, aby ułatwić wspinaczkę.

Z głównej drogi opłaca się zrobić mały objazd do interesującego Lwa Grobowca.

Przewyższenie do klasztoru ma tylko około dwustu metrów wysokości, ale mimo to podjazd szlakiem wydaje się nieskończony. Nawierzchnia szlaku jest również przygotowana dla turysty „weekendowego” – całość jest ładnie wybrukowana.

Miłośnikom skał spodoba się ten szlak. Ponadto, wraz ze wzrostem wysokości, czasami otwiera się widok dalej, aż do płaskich wzgórz za Wadi Musą.

Po niecałej godzinie dotrzesz do pierwszego celu tego szlaku – imponującego grobowca Ad-Deir, który później służył jako kościół w okresie bizantyjskim (z tego powodu powstała jego nazwa). Nieco dalej jest też poczęstunek, ale stosunek ceny do wydajności nie jest zbyt korzystny, jak w całej Petrze. Po podziwianiu widoków tej niesamowitej budowli warto przejść jeszcze wyżej, aż do punktów widokowych znajdujących się na samym szczycie masywu skalnego.

Po kilku metrach wspinaczki otworzy się przed Tobą piękny widok na okolicę. Daleko w oddali widać miasto Wadi Musa leżące na opuszczonych zboczach opadających z płaskowyżu. Skalny grzbiet, przez który wąwóz As-Siq wlewa się w skalne miasto, można zobaczyć bliżej. Sam klasztor, wykuty w piramidalnej skale, wygląda majestatycznie.

Z perspektywy numer jeden przekonasz się, że jest ich jeszcze dwóch – pozostałe też są warte odwiedzenia. Zobaczysz je bezpośrednio w kanionie pod tobą. W oddali, ponad półtorej mili poniżej, znajduje się Wadi Araba schodząca bezpośrednio do Morza Martwego.

Z widoku na kanion urzekają Cię dzikie skały. Droga powrotna jest taka sama, ale znacznie szybsza. Kiedy będziesz tu późnym popołudniem, prawie sam wrócisz do całego skalnego miasta.