Na najbardziej wysuniętym na wschód krańcu wyspy Medeira
Ponta de São Lourenço to najbardziej wysunięta na wschód część Madery. W przeciwieństwie do większości wyspy nie ma wilgoci, a raczej przypomina półpustynię. Tu prawie nie ma drzew. Opustoszały i nagi krajobraz bardzo różni się od zalesionego wnętrza wyspy. Strome klify opadają do 200 metrów prostopadle do oceanu. Krajobraz jest smagany silnymi wiatrami przez prawie cały rok.
Widok na Ponta de São Vicente
Za miejscowością Canical kontynuujemy jazdę drogą ER214 do ronda, gdzie skręcamy na punkt widokowy Miradouro Ponta de São Vicente (i Miradouro do Rosto).
Widok na Rosto
Kontynuujemy pieszo około 200 metrów do kolejnego punktu widokowego, z którego rozpościera się wspaniały widok na północne wybrzeże Madery.
Machico - Caniçal
Wracamy do ronda i kierujemy się na wschód do końca drogi (przystanek autobusowy Machico – Caniçal).
Wybrzeże północne
Kontynuujemy pieszo wraz z wieloma innymi turystami dalsze widoki na postrzępione przybrzeżne skały.
Południowe wybrzeże
Droga biegnie szerokim łukiem wokół zatoki Abra po południowej stronie cypla.
Ponta de São Lourenço
Idziemy dalej wzdłuż szyi o szerokości zaledwie kilku metrów. Skała tutaj z obu stron spada prostopadle do oceanu z wysokości 100 metrów. Możesz przejść się do Casa do Sardinha, która jest otoczona palmami daktylowymi i wspiąć się na szczyt Morro do Furado, z którego roztacza się wspaniały widok na latarnię morską i najbardziej wysuniętą na wschód część Madery.