Podejście do Sulzkogel

Bezpośrednio na przełęczy Kühtai znajduje się jedna duża grupa pensjonatów obsługujących lokalny ośrodek narciarski. W okolicy jest więc dużo kolejek linowych, słupów itp. – po prostu nic ładnego. Najlepiej szybko się spakować i udać się w stronę tamy Finstertaler Stausee, skąd dopiero zaczyna się ciekawy i piękny krajobraz. Jej gigantyczną tamę widać już z przełęczy.

Krajobraz zepsuty przez kolumny wyciągów ośrodka narciarskiego.

Z przełęczy ścieżka wspina się na sam szczyt tamy – albo można pokonywać zakręty wzdłuż drogi, albo ścieżkę turystyczną, która je skraca. W każdym razie za godzinę jesteś na szczycie tamy (2330 m npm), skąd ostatni widok na Kühtai. Stąd w końcu wejdziesz do innego świata.

Bezpośrednio nad poziomem wody wznosi się potężny Zwölferkogel.

Ścieżka prowadzi wygodną ścieżką po zboczu tuż nad poziomem tamy.

Po około godzinie minie cała tama i dojdzie do skrzyżowania, skąd drogi prowadzą do naszej Sulzkogel lub Finstertaler scharte.

Dopiero od tamy zaczyna się prawdziwe wejście. W końcu zostało jeszcze 700 metrów wysokości. Widać stąd szczyt Sulzkogel.

Po kolejnej godzinie wspinaczki zaczyna się jej najtrudniejsza część – wąska dolina pełna kamieni prowadzi do przełęczy i dalej na sam szczyt.

Po kolejnej godzinie, w sumie czwartym razem, turysta zostaje nagrodzony za forsowną wspinaczkę ze wspaniałym widokiem na zaporę i okoliczne góry.

Na północy dobrze widoczne wapienne masywy po drugiej stronie karczmy.

Imponujący jest również widok na Ötztal. Podróż z powrotem tą samą trasą zajmuje około 2–3 godzin.