Podejście do Schafberg

Ze stacji kolejki zębatej ruszyłem znakami Schafberg przez alejki między domami. Przez chwilę wydaje mi się, że jest to mały labirynt, który prowadzi mnie do lasu i do tutejszej górskiej chaty, gdzie znajduje się mała restauracja z ogrodem. Droga jest utwardzona, początkowo porośnięta dzięciołami, a gdy za 1000m dojdę do prywatnej chaty lub schroniska, droga zamienia się w turystyczny szlak prowadzący głównie przez bukowy las. Tak dalej idę na łąkę z domkami i widokiem na całą okolicę i szczyt Schafberg, który wydaje się być w zasięgu ręki. Oto chodnik od St. Gilgen. Przechodzę przez stację kolejki zębatej i chodnik zamienia się w chodnik, który miejscami zostaje zastąpiony skalistym terenem. Podnoszenie też się zwiększa, ale przy regularnych krokach poruszam się coraz wyżej i wyżej, a widoki zaczynają nabierać piękna. Po drodze spotykam głównie czeskich turystów, którzy już schodzą. Dowiaduję się, że domek na piętrze jest zamknięty, co nie ma znaczenia, mam ze sobą śpiwór i jest ładna pogoda przez cały weekend, więc gdzieś się położę, po prostu nie będzie z ciepłą kolacją i piwo beczkowe. Jestem na szczycie przed zachodem słońca i mam mnóstwo czasu na podziwianie panoram. Prawie wszystkie jeziora mam w dłoni i widać też masyw Dachstein, nad którym formują się chmury burzowe. Domek otwarty do początku sezonu letniego, w przeciwnym razie zamknięty. zamiast spać wybieram lokalną stację kolejową, która w przeciwieństwie do chaty jest otwarta przez cały rok i jest w niej ogrzewana. Zasypiam rano, ale wciąż jest piękny lazur. Zejdę trochę w dół, żeby zawrócić i przemierzyć cały szczyt. Spotykam stado kozic i pokonuję kilka klifów, zanim dotrę do lekkiej ferraty. Chociaż prawie w pionie pokonam około 50 metrów, stalowa lina i schody wykute w skale sprawiają, że teren jest dobry. Faktem jest, że bardziej bym cieszył się tym miejscem w przeciwnym kierunku. wracamy wąską ścieżką do lasu i docieramy do jeziora Mönichsee. Wciąż jest tu dużo śniegu, dzięki sposobowi, w jaki jezioro wcina się w masyw górski. Na skrzyżowaniu kieruję się prosto w dół. Chodnik stromo opada i nie pozwala odpocząć nogom, dopóki nie docieram do pierwszej małej chaty, gdzie łączę się z utwardzoną drogą prowadzącą do miejscowości St. Wolfgang. W drodze na górę miałem okazję tylko raz złapać wodę, na wysokości 800 m npm, gdzie droga przecinała strumień, po drodze w dół była możliwość do małej górskiej chaty, gdzie słychać było strumień. W przeciwnym razie góra należy do suchych miejsc bez wody, szczególnie latem.

Początkowo zygzakiem po alejkach, ale w końcu droga prowadzi mnie do lasu i kieruje się do dzisiejszego celu

Ten trzycentymetrowy chrząszcz w dużych ilościach towarzyszył mi tuż za wioską.

łąka z chatami, stacją kolejki zębatej i szczytem Schafberg

Kozice były widoczne od łąki w górę

Wzgórze po drugiej stronie opada pionowo kilkaset metrów, widok na jezioro Attersee

Widok na kolejkę linową pod szczytem, jezioro Wolfgangsee i Dachstein w tle

… :-)

Jezioro Wolfgangsee, pośrodku ostro zakończona góra Sparberg (o której też tu piszę) aw tle Dachstein

Mały kościół i luksusowy hotel w St. Wolfgang

Dzięki cieniu nawet w maju jezioro utrzymuje wystarczającą ilość śniegu

Końcowe zejście do wioski