Podejście do Ghyar Chorten

Jeśli Ghyaru nie jest Twoim celem na cały dzień, a chcesz wybrać się na wycieczkę do Chorten, idealnym rozwiązaniem jest odłożenie plecaka w jednej z lokalnych restauracji. Chęć obsługi dobrze jest wcześniej zwiększyć obiecując herbatę lub obiad po powrocie ze spaceru :-). Ścieżka jest bardzo prosta. Najpierw trzeba przejść całą wioskę główną drogą w kierunku Ngawal, a w ostatnich budynkach przejść całą drogę w górę ścieżki. Pierwszym odpowiednim miejscem do odpoczynku jest mniejszy chorten bez flag. Oprócz coraz piękniejszych widoków znajduje się tu też dość ciekawa kamienna budowla przyklejona do skały przez strumień zasilający wioskę po drodze wodę.

Wioska Ghyaru stopniowo znika w głębinach otoczonych morzem złocistych pól gotowych do zbioru. Można również zobaczyć „dolną ścieżkę” przez las sosnowy po drugiej stronie doliny, którą często odwiedzają wycieczki publiczne. Prawie żałuje się tych, którzy wyruszyli tutaj, aby zaoszczędzić tylko kilka godzin i stracić taki spektakl.

Po około godzinie wspinaczki dotrzesz w końcu do chorten, który jest dobrze udekorowany ze wszystkich stron flagami modlitewnymi, jak to jest w zwyczaju w regionach buddyjskich. Stąd można go zobaczyć daleko na zachód przez dolinę od Annapurny III (7555 m npm) do szczytu Tilicho (7134 m npm).

Góra prawie na wyciągnięcie ręki to szczyt Pisang. Należy do oficjalnej listy „wzgórz trekkingowych”, na które jest stosunkowo tanie zezwolenie (350 USD dla grupy 1–4 wspinaczy od 2012 roku). Podróżni bardzo chętnie go oferują, ponieważ nie jest to bardzo trudne technicznie. Niestety większość turystów na nią nie wchodzi, głównie ze względu na słabą aklimatyzację, którą w Dolinie Marsyangdi nie mają gdzie odebrać. Dość smutnym widokiem jest pobliskie południowe zbocze, gdzie lodowiec znacznie się cofnął i pozostaje tylko wygładzona czarna skała.

Najbardziej imponujący widok jest bezpośrednio na dolinę do Annapurna II. i IV, gdzie przy odrobinie szczęścia można dostrzec między nimi stosunkowo częste lawiny.

Z tego punktu widokowego Gangapurna wygląda jak przyzwoita piramida, nieśmiało wystająca zza poskręcanego monumentalnego grzbietu Annapurny III.

Patrząc „wstecz” widać rozwidlony grzbiet z siodłem Namun, przez który prowadzi bardzo trudna ścieżka trekkingowa, ale opuszczona