Podejście do Čorten powyżej Bhardoche

W ciągu ostatnich kilku minut z Ghyar do Ngawalu uzyskasz najlepszy przegląd możliwych wycieczek po wiosce. Najlepszy jest od Ngawal Gompa wzdłuż flag aż do grzbietu. Druga możliwość, o której tu piszemy, znajduje się na skalistym wzgórzu (4120 m npm), które przyciąga czortenem na szczycie. Horyzont jest zdominowany przez zlodowacone Chullu.

W Ngawal można zobaczyć niesamowity chorten, który służy również jako źródło wody lub piękne ściany z mani.

Po przejściu przez wieś turysta dociera na płaską równinę, na której jednocześnie grają w piłkę nożną jak i miejscowi. Niedaleko kursu znajduje się stromy, na szczęście niezbyt wysoki klif, na którym leży płaskowyż i mała wioska duchów Bhardoche. Nasze wzgórze widokowe jest tuż przed nami.

Po wejściu na klif pojawia się wioska Bhardoche, która jest zaledwie skupiskiem kilku niezamieszkanych budynków. Tutaj musisz przedrzeć się przez ściany i znaleźć ścieżkę pod górę. W pół godziny od boiska można podziwiać pierwszy mniejszy punkt widokowy.

Po drodze są ładne widoki na Annapurnę II.

Wraz ze wzrostem metrów otwiera się widok całej ścieżki wznoszenia. Ngawal wydaje się już dość daleko na horyzoncie i nikt nie powiedziałby, że najbardziej zielonym miejscem z dużym namiotem jest boisko do piłki nożnej. Uwagę zwraca nowo wybudowany budynek klasztorny na odludnym płaskowyżu. Niestety to podejście okazuje się dużo lepsze wczesnym rankiem (wschód słońca) niż zachód, kiedy zdecydowana większość grzbietu jest mocno podświetlona.

Po półtorej godziny od Ngawalu i 500 metrów nad poziomem morza w końcu stoi na szczycie wzgórza z ładnym widokiem na odległy szczyt Pisang.

Masyw Annapurny II. nad regionem powoli zapadając w wieczorny zmierzch.

Widok na północny zachód to nieco inny krajobraz – do suchych części Himalajów Damodar w pobliżu Tybetu niż Nepal.