Luhačovice – źródła lecznicze

Na terenie uzdrowiska Luhačovice znajduje się 16 źródeł mineralnych, z czego 7 wykorzystuje się do kuracji pitnych, a 9 do celów balneologicznych.
Najstarszą formą leczniczego wykorzystania wód mineralnych jest kuracja pitna, która wraz z inhalacjami stanowi podstawę leczenia uzdrowiskowego w uzdrowisku Luhačovice. Do leczenia pitnego, inhalacji, płukania gardła i nosa wykorzystuje się pięć źródeł mineralnych – Vincentka, Aloiska, Ottovka, źródło Dr. Šťastného i źródło Św. Józefa. Pozostałe źródła mineralne wykorzystywane są do kąpieli leczniczych.

Najsłynniejsze źródło w Luhačovicach, odkryte w XVII wieku, wypływa z Placu Zdrojowego. Zbiera się go na głębokości 50 metrów. Woda naturalna jest bardzo silnie zmineralizowana, nasycona dwutlenkiem węgla, jodowana, typu wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowego. Napój ten stosuje się jako kurację pitną w schorzeniach układu oddechowego, trawiennego i przemiany materii. Inhalacje Vincentka są skuteczne w leczeniu astmy i przewlekłego zapalenia oskrzeli.
Dawniej nazywało się ono „Główne Źródło”, ale w 1790 roku przemianowano je na cześć ówczesnego właściciela tutejszych dóbr – hrabiego Vincenca Serényiego, który znacząco przyczynił się do rozkwitu uzdrowiska.

Vincentka, główne źródło Luhačovic, wypływa na Placu Zdrojowym w hali Vincentka. Hala połączona jest z kolumnadą zdrojową pochodzącą z lat 1947–1950.
W holu znajduje się stanowisko z napojami, w którym można napić się zimnej i ciepłej wody.

Źródło to pierwotnie wypływało ze szczeliny w piaskowcu. Od 1905 roku wodę tę wydobywa się z płytkiej studni. Wyjątkowo żelaziste źródło o wyższej zawartości dwutlenku węgla. Wskazany jest w przypadku anemii, utraty apetytu i rekonwalescencji. Jego orzeźwiający smak jest popularny także jako napój do regularnego picia.
Źródło nazwano na cześć pierwotnego właściciela majątku Luhačovice, hrabiego Ottona Serényiego.

Źródło to, znajdujące się w parku przy Teatrze Zdrojowym, zostało odkryte na początku XX wieku. Podczas odwiertu próbnego przy źródle Janovka doszło do erupcji gejzeru, który wyrzucał wodę na wysokość 20 metrów. Jednak nowa sprężyna negatywnie wpłynęła na wydajność pozostałych sprężyn, dlatego też ustalono ją na 5 l/minutę.
Nazwa ta została nadana na cześć pochodzącego z Luhačovic doktora nauk medycznych. František Šťastný, zamordowany przez Niemców za pomoc rannym partyzantom.