Artikel Beklimming naar Fuji

Aan het begin van ons Subashiri-pad namen we eerst een hogesnelheidstrein naar de stad Mishima, die ten westen van Tokio ligt, en stapten vervolgens over op een kleinere trein naar de stad Gotemba. Tot ik onze treinpas betaalde. We kochten ook een buskaartje dat ons naar het vijfde station van de uitgangsroute (Fuji Azami Line Fifth Station) bracht naar het dorp Minamitsuru-gun in het Yamanashi-gebied op 2000 m. Vanaf hier begonnen we aan onze klim.

De hele weg naar de top is zeer goed aangegeven met borden en je kunt echt niet verdwalen. Het eerste deel van het pad ligt in de aangename schaduw van een dicht naaldbos. De klim is relatief steil langs een bospad door boomwortels en stenen keien. Naarmate het bos zich terugtrekt, verandert de omgeving in een lage vegetatie van knielen, en tenslotte verschijnt de top van de berg aan ons.

Onderweg zijn er genummerde stations, waar huisjes zijn om te slapen en wat verfrissingen. Omdat Fuji van vulkanische oorsprong is, is het pad ongeveer 2/3 van het lavapuin, dat vaak instort met een grotere stap onder de voet, en de scherpe randen van lavafragmenten kunnen een lelijk monument op de heuvels achterlaten wanneer erover wordt gestruikeld.

We hebben de top van onderaf in 4,5 uur bereikt vanaf het vijfde station op 2000m.nm. Op de top van de berg staat een heilige poort die wordt bewaakt door stenen draken. Je vindt er ook een paar huisjes om te slapen en winkels met snacks of souvenirs – niets overdreven kitscherig, eigenlijk alleen in bescheiden hoeveelheden.

Onze hele beklimming ging gepaard met vallende wolken, die ons volgden en de hele weg uitzicht gaven vanuit het raam van een vliegtuig. De altijd overvolle pluizige wolken onder ons maakten goed dat we niet bij elke stop het landschap erdoorheen konden zien. De timing was precies één minuut, want toen ik de top bereikte en een paar foto's nam, stortten de wolken van de andere kant over de top van de berg voordat we klommen en de top bedekten.

Op de top van de berg kun je nog om de hele krater van de vulkaan heen. Het pad leidt rond een meteorologisch station, dat zich op een berg bevindt en zowel het weer als mogelijke vulkanische activiteit meet.

Het afdalingspad is altijd anders dan het pad naar boven. Je hoeft niet over een smal geasfalteerde weg te passeren en ook de afdalingsweg is aangepast aan het zacht glooiende terrein van het puin. We zijn erin geslaagd de afdaling „glad“ in 1,5 uur te doen. Het kwam bij onze knieën op dat er minder belasting is als je altijd van de piste af glijdt op een steile zachte puinhelling. Het is net als in zachte sneeuw, de vrije „val“ van de bodem wordt alleen afgeremd door het puin onder je voeten te rollen. Onderweg kwamen we ook een Japanse legereenheid tegen, die een basis onder de berg heeft. Het laatste stuk keert terug naar het beboste pad, waar de vaste grond al onder de voeten ligt. Hier is het logisch om de puinberg die op de weg naar beneden in je schoenen valt, uit te schakelen. Het enige dat overblijft is om terug te lopen naar het vijfde station, vanwaar er een reguliere bus teruggaat naar de stad Gotemba.

Hoewel de route technisch niet veeleisend is, moet wel rekening worden gehouden met de dunner wordende lucht, waardoor de beklimming van 1500 meter moeilijker te leren is. De top van Fuji bevindt zich immers op 3 en 3/4 m.