Wycieczka na trzcinowe wyspy Uros

Rejs na wyspy Uros rozpoczyna się w porcie Pune. Istnieją dziesiątki rowerów wodnych, ale jest to bardziej atrakcja dla mieszkańców. Rozciąga się stąd ładny widok na miasto. Okoliczne wzgórza zachęcają do wspinaczki i piękny widok na okolicę. Rejsy na wyspy organizują lokalne biura podróży, więc do portu zostaniesz przetransportowany minibusem z hotelu i nie musisz się o nic martwić.

Początek rejsu nie jest zbyt piękny, cała zatoka Punic jest pełna glonów i cyjanobakterii. Piękny charakterystyczny niebieski kolor jeziora Titicaca jest daleko poza granicami. Okrągłe wzgórza w tle znajdują się poniżej 4500 metrów nad poziomem morza.

Wreszcie dociera do obszaru „Isles Floantes” – pływających wysp trzcinowych. Na każdej z tych wysp mieszka jedna rodzina i zawsze ląduje tu jedna łódź biura podróży, więc może przebywać maksymalnie około 20 turystów.

W końcu zbliżasz się do jednej z wysp, na której możesz dowiedzieć się czegoś o życiu ludzi z plemienia Uros. Chociaż statki trzcinowe są wszędzie cumowane, miejscowi i tak wolą pływać nowymi łodziami.

Spacerując po trzcinowej wyspie, naprawdę czujesz, że nie jest to w 100% twardy grunt. Podstawa jest miękka i elastyczna. Może będziesz miał szczęście i odwiedzisz prawdziwą pływającą wyspę, ponieważ niektóre z nich już całkowicie urosły do ziemi.

Z plemieniem Uru związana jest ciekawa historia. W zasadzie ukrywali się na jeziorze przed agresywnymi plemionami Inków i Coll. Obecnie jest ich około 300 (ale o żadnym nie mówi się, że jest czystorasowym Uru) i zasadniczo żyją tylko z turystyki.

Ryby są oczywiście istotną częścią lokalnej diety. Pozwalają skosztować pysznych, świeżo upieczonych naleśników.

Miejscowi młodzi mężczyźni często łowią ryby, a ryby suszy się na słońcu.

Oczywiście w dzisiejszych czasach cała wizyta w plemieniu to gra dla turystów. Bez nich ci ludzie długo by tu nie mieszkali. Na każdej wyspie znajduje się wieża widokowa, z której można się rozejrzeć. Miejscowi za chwilę rozpakowują stragany i próbują sprzedać jakieś pamiątki.

Oczywiście w końcu można jeszcze popłynąć lokalną łódką.