Rowerem przez dolinę rzeki San Pedro

Wycieczkę rowerową rozpoczniesz tak samo, jak pieszą wycieczkę do Pucara de Quitor, czyli szutrową drogą prowadzącą na północ. Po chwili zobaczysz oba widoki wzgórza nad opuszczonym indyjskim pueblo – bliższy Puerta del Sol i bardziej odległy Mirador de Cruz.

Jeśli celem jest tylko Garganta del Diablo, to na taką wycieczkę rowerową można jechać praktycznie przez cały dzień, to tylko 6 km w każdą stronę. Jeśli jednak planujesz dużą jednodniową wycieczkę przez dolinę Muerto i Valle de Luna, chce się rozpocząć bardzo szybko. Rano panuje przyjemna temperatura, a światło jest naprawdę kolorowe.

Oprócz ciekawego skalistego krajobrazu wokół ciebie z pewnością zainteresuje Cię ogromna miejscowa trawa Cola de Zoro, która znacznie przewyższa otaczającą rzadką roślinność.

Warto zwiedzić nie tylko Diabelski Wąwóz i jego okolice, ale praktycznie całą dolinę rzeki San Pedro. W zasadzie wszędzie wokół ciebie są skalne wieże i małe boczne kaniony, w których nie spotkasz nawet zwierzęcia. Ze szczytów sąsiednich skał rozpościerają się przepiękne widoki na ten czerwony krajobraz.

Cała pustynia Atakama słynie z ogromnych różnic temperatur między nocą a dniem. Podczas jazdy wokół ciebie nadal będą zamarznięte strumienie. W południe znów będziesz parować w niesamowitym upale. Różnice temperatur dochodzą tutaj do kilkudziesięciu stopni.

Tuż przed wejściem do doliny nie pozostaje Ci nic innego jak przeprawić się przez rzekę. Na szczęście nie jest zbyt głęboka, więc można ją przejechać rowerem.

Zaledwie dwieście metrów od brodu znajduje się wejście do wąwozu Garganta del Diablo. Będziesz jeszcze przez jakiś czas jeździł na rowerze, ale lepiej samodzielnie zbadać ten labirynt pieszo.

Właściwa wycieczka po wąwozie zajmie Ci co najmniej pół godziny, ale w zasadzie może zająć dowolną ilość czasu. Tylko od Ciebie zależy, ile grzbietów skalnych się wspinasz i ile bocznych wąwozów odwiedzisz.

Zdecydowanie nie lekceważ własnych wejść na zwietrzałe grzbiety. Grzebień może być dość wąski, a ścieżka prowadzi po „żywym” żwirze. Możliwość upadku o wiele metrów w dół jest stosunkowo nieumyślna.

Jednak wejście zdecydowanie się opłaca – tylko stąd można podziwiać widoki na otaczający bajkowy krajobraz.

Ciekawie prezentuje się nie tylko na szczytach grzbietów, ale także bezpośrednio pod nim. Istnieje wiele nawisów skalnych i placów zabaw. Po skorzystaniu z tego tutaj możesz wrócić tą samą drogą z powrotem do San Pedro de Atacama lub kontynuować jazdę na torze do doliny Muerte.