Przejście Gesäuse

Do Gesäuse pojechaliśmy na trzy dni. Jesteś tam z Pragi za 5 godzin. Charakter krajobrazu i wapiennych szczytów bardzo nawiązuje do sąsiedniego Totes Gebirge. Jeśli nie chcesz wspinać się „ostro” i biwakować, musisz przejść przez góry w jeden dzień. Zdjęcie pochodzi z pierwszego dnia, kiedy wybraliśmy się na wspinaczkę na różne długości na Festkogel, a konkretnie na Kleemhummel i Skiny, tylko na początku było 800 metrów. Ładnie trzymał się wapienia, ale nie marnowali tutaj zbytniego zabezpieczenia.

Znajdujemy go na grzbiecie (Kirchengrat) około wpół do ósmej rano. Z kempingu Forstgarten wyruszyliśmy tuż po szóstej i zbliżyliśmy się do wagonu prowadzącego od zjazdu z Johnsbachstrasse. Po samochód trzeba było wracać wieczorem lub można było go przełożyć na następny dzień i pojechać tylko do obozu.

Wspinaczka między Kleiner Ödstein i Großer Ödstein. Wygląda to trochę dramatycznie, ale w tym momencie nie było to trudne.

Między Großer Ödstein i Festkogel jest najtrudniejsza technicznie część. Na zejściu z Großer Ödstein są zamocowane liny, z nich zrobione jest zdjęcie, na zdjęciu wejście na Teufelsturm.

W tej chwili najbardziej wymagająca technicznie część była już za nami i czekał na nas trawers do Festkogel. Na zdjęciu wszystkie trzy szczyty – Festkogel, Hochtor i Planspitze z rzędu.

Film ten oddaje odwrotny widok – ze wschodu na zachód, z Festkogel do Großer Ödstein, na ukończoną już część przeprawy.

Najwyższym przejściem jest Hochtor (2369 m npm), najwyższy szczyt Gesäuse. Jest normalny z doliny i kilka ścieżek wspinaczkowych, również na północ od Hochtor, kilka długości prowadzi od schroniska Haindlkarhütte, które uważaliśmy za wariant zamiast skrzyżowania.

Z Hochtor jest kilka tras, najszybszą opcją awaryjną jest zejście ferratą Josefinensteig do Hesshütte, co nie powinno trwać dłużej niż 2 godziny, ale nadal będziesz mieć wycieczkę do doliny. Możliwy jest również zjazd prosto do doliny do Johnsbach, trasa jest nieco bardziej stroma, prowadzi przez zaśnieżone pola i powinna być pokonana w ciągu 3 godzin. „Wielka przeprawa Gesäuse” prowadzi dalej wzdłuż grzbietu 2+, schodząc w dół na szczyt Rosskuppe. Stąd można udać się na ostatni szczyt przeprawy – Planspitze, lub zejść do Hesshütte (opcja łatwiejsza) lub Haindlkarhütte, gdzie się udaliśmy. Nie będziesz w stanie znaleźć zejścia z Hochtor na grzbiet wspinaczkowy, chyba że wcześniej dokładnie przestudiujesz, że musisz łatwo wrócić ze szczytu. Mieliśmy trasę gpx, ale była to ta sama wędrówka, co my.

Widok z chaty Haindlkarhütte lub tuż nad nią oddaje całą wędrówkę po grzbiecie. Zejście z Rosskuppe i Perternscharte to początkowo podwójna sprawa, potem niekończąca się pielgrzymka gruzów, przez które na szczęście przepływa strumień, więc w niższych partiach można się napić i odświeżyć. Jednak podróż jest trudna i męcząca tylko przez popołudniowe słońce obmywające cały czas. Poczęstunek w domku był więcej niż zasłużony, ale nie długo, musieliśmy nie tylko zejść (lub wspiąć się przez Gsengscharte) na drogę Johnsbachstrasse przed zmroku, ale wciąż mieliśmy pięciokilometrową „wycieczkę” na samochód i mieliśmy nadzieję, że światła zdołają coś zatrzymać.

Podsumowując, ta trasa, podobnie jak wszystkie wycieczki wysokogórskie, ma na celu stwierdzenie, że zawsze jest kluczowe, z kim się wybierasz i czy grupa jest nie tylko dopasowana pod względem wydajności, ale także ogólnie funkcjonalna. Zresztą zawsze dobrze jest poznać trasę i możliwe warianty indywidualnie, w zasadzie na dość idealnym poziomie, nikomu jeszcze w górach nie opłaciło się polegać na innych.