Podejście do Medelzkopf

Początek wspinaczki na Medelzkopf znajduje się w siodle Kalser Tauern (2515 m n.p.m.), do którego można się dostać zarówno od jeziora Weißsee, jak i od południa Kals. Po kilku metrach wspinaczki masz już ładne płaskie siodło pod sobą

Podchodząc można zobaczyć nie tylko jezioro Weißsee, ale także ścieżkę wspinaczkową na przełęcz Kalser Tauern

Po około dziesięciu minutach bardziej stromego podjazdu dotrzesz do płaskowyżu, na którym łączy się droga z kolejki linowej Medelz. Obok jest ładne jezioro Medelzlacke. Naprzeciwko Ciebie znajduje się piramida Medelzkopf. Aż trudno uwierzyć, że na szczyt jest tylko pół godziny

Jezioro Medelzlacke jest naprawdę fotogeniczne i przy odrobinie wyobraźni możesz poczuć się jak w lagunie lodowcowej na Islandii. W tle dwa wyróżniające się 3000-metrowe szczyty – bliższy Hocheiser (3206 m n.p.m.) i znany Kitzsteinhorn (3203 m n.p.m.)

Po przekroczeniu platformy „odpoczywającej” zaczyna się najbardziej stroma i najbardziej wymagająca część podjazdu z kilkoma krótkimi stalowymi linami

Droga jest dobrze oznakowana, więc nie sposób się zgubić. Najtrudniejszym odcinkiem jest przeprawa przez skaliste morze. Wreszcie od czasu do czasu zobaczysz górny krzyż, który jest dobrą motywacją do ukończenia wspinaczki

Wraz ze wzrostem wysokości widok otwiera się na dolinę o długości ponad 15 kilometrów prowadzącą do Kals. Ładnie widać też jezioro Dorfer

Dość często ostatnie wejście na górę jest najtrudniejszą częścią całej wspinaczki – nie tutaj. Droga skręca na południe i nagle skaliste morze znika i pojawia się trawiaste zbocze, po którym idzie się na szczyt. Jednocześnie otwiera się widok na wymagającą kontynuację głównego grzbietu alpejskiego prowadzącego na najwyższą górę Austrii – Grossglockner. Nie widać go stąd, na horyzoncie dominuje Eiskögele (3426 m n.p.m.)

Tuż przed szczytem kończy się jednak trawa i jest to klasyczny szczyt w kształcie głazu z krzyżem, na który zmieści się niewiele osób.

Głównym powodem, dla którego warto się tu wspinać, jest piękny widok dwóch zapór w jednym ujęciu

Wysokie Taury to naprawdę piękne góry, bez względu na to, w którą stronę spojrzysz. Zejście z powrotem jest oczywiście nieco szybsze, ścieżka ta sama