Artykuł Naadam

W przeciwieństwie do wyścigów klasycznych, które zwykle są krótkimi sprintami na 2 km, mongolska jazda konna jako część Nádam jest prowadzona po terenach wiejskich, z wyścigami o długości 15–30 km. Konie są podzielone na sześć grup według wieku, przy czym najmłodsze mają dwa lata. Jeźdźcami są dzieci (chłopcy i dziewczęta) od 5 do 12 lat.

Po wyścigach pierwsze pięć koni w każdej kategorii otrzyma tytuł ajrgjin tav, a pierwsze trzy – złoty, srebrny i brązowy medal. Dodatkowo koń, który ukończy jako ostatni w kategorii dwulatków (daga) również otrzyma nagrodę dla pierwszej piątki w przekonaniu, że w kolejnym wyścigu skończy lepiej.

Tradycyjne zapasy mongolskie to nieokreślone zawody, w których zapaśnik przegrywa, gdy dotknie ziemi. Zapaśnicy noszą dwuczęściowy kostium składający się z obcisłej kamizelki (zodog) i spodenek (sudag). Zapaśnicy to wyłącznie mężczyźni. Każdy zapaśnik ma pomocnika zwanego zasúl. Zasúl śpiewa uroczystą piosenkę zwycięskiemu zapaśnikowi po trzeciej, piątej i siódmej rundzie. Absolutnym zwycięzcą konkursu jest arslan (lew).

Trzecia konkurencja to łucznictwo. Biorą w nim udział zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Mężczyźni wystrzeliwują 40 strzał z odległości 75 metrów, kobiety 20 strzał z odległości 60 metrów.

Naadam jest najczęściej oglądanym wydarzeniem w kraju i uważa się, że istniało w różnych formach od wieków. Pierwotnie był to festiwal religijny, ale dziś upamiętnia rewolucję 1921 roku, kiedy Mongolia ogłosiła niepodległość. Innym popularnym zajęciem podczas Naadam jest zabawa z pomocą „shagai”, czyli kostek owiec, które służą jako pomoc do gry, a także jako symbole wróżbiarstwa i przyjaźni.