Podejście do jeziora Ala kol

Wycieczka nad jezioro Ala kol zaczyna się w Base Camp Karakol (2550 m npm) idyllicznie położonym na szerokiej łące. Tutaj jest zawsze bardzo żywy, ponieważ istnieje kilka szlaków turystycznych.

Z bazy nie podążaj „drogą”, bo po 300 metrach czekałby na ciebie nieprzyjemny bród, ale ścieżką, która skręca w dolinę na zachodzie. Znajdziesz tutaj mały mostek, po którym łatwo przeprawisz się przez dziką rzekę.

Podążaj ścieżką wzdłuż rzeki, aby wrócić na drogę. Tutaj czasem spotkasz nieszczęśliwych turystów, którzy zastanawiali się, jak przez to przejść, bo czasem samochód terenowy ma z tym problem. Więc jeśli wyślesz ich na mostek (którego stąd nie widać) na pewno będą wdzięczni :-)

100 metrów poniżej znajduje się most nad ryczącą lodowatą rzeką Karakol. Tutaj kończy się podróż przez równinę i zaczyna się „niekończąca się” wspinaczka.

Po przejściu przez most na rzece Karakol droga znika w takim wędrującym lesie, który kiedyś był wypełniony masywnymi głazami z górskiego osuwiska. Droga tu i ówdzie kręci się, a potem zaczyna się wspinać po dość stromym zboczu. Po pół godzinie w końcu otwiera się widok na drugą stronę doliny, przez korony miejscowych świerków Schrenkiana (Picea schrenkiana). Tutaj dominuje ostro zakończona góra o wysokości około 4200 metrów nad poziomem morza.

Gdy szlak opuszcza las, widoki na przeciwległą dolinę znacznie się poprawiają. Okoliczna roślinność jest tak „zarośnięta”, że pokonywanie zakrętów na słonecznym stoku nie jest zbyt przyjemne. W porównaniu z innymi miejscami w Kirgistanie spotkasz stosunkowo dużą liczbę turystów – może ponad 20.

Po wejściu na „chwastowe” zbocze otwiera się widok na naszą dolinę. Niestety okaże się, że dziwnie oczyszczony obszar z lodowca, który od dołu wyglądał jak potencjalna tama jeziora, nie jest tym, o czym myśleliście. Woda oczywiście wypływa z miejsc, w których nie jest ona jeszcze stąd widoczna. Kolejna ścieżka, która cię teraz czeka, również nie jest zbyt przyjemna – całe dno doliny pokryte jest kamieniami z okolicznych murów, więc będziesz skakał i tarzał się wśród kamieni. Dobrze jest tu być, gdy światła wrócą.

Po pokonaniu odcinka z zatopionymi głazami jest to w końcu pierwsze przyjemne miejsce na tej wędrówce. Woda przelewa się do małych jezior, aw niewielkiej odległości znajduje się oficjalny obóz. Ale ludzie tu namiotują, gdzie chcą – po prostu znajdź fajną łatkę.

Od miejsca, w którym główna dolina rozdziela się na dwie części, zaczyna się mniejsza dzicz. Szlak wspina się wąskim wąwozem wzdłuż szumiącej wody pierwszego wodospadu. Tutaj uważaj, aby nie dostać się do wody.

Podróż przez wąwóz jest bardzo przyjemna. Jednak prawdopodobnie nie będziesz miał innego wyjścia, jak tylko dotknąć rzeki, nawet jeśli wiesz, że wypływa ona z jeziora. Nie ma innej opcji i cały czas wspinasz się po stromym zboczu, więc zużycie wody jest ogromne.

Stopniowo zaczyna się pojawiać mała spiczasta skała – wypływa z naszego jeziora

Ścieżka wije się bez końca między kamieniami, a drugi większy wodospad zaczyna płynąć bezpośrednio z jeziora.

Poniżej drugiego wodospadu dobre miejsce na relaks przed ostatnim podejściem do jeziora. Droga stąd prowadzi w gruzach po lewej stronie wodospadu. Kijki trekkingowe są nie tylko dobre na tę wędrówkę.

Na szczęście na gruzowiskowym stoku są dość dobrze wydeptane szlaki. Ze względu na to, że dolina się odwraca, widok z tyłu nie zapiera dech w piersiach.

Wreszcie po 4,5 godzinach wspinaczki otwiera się widok na przepiękne jezioro Ala Ala (3520 m n.p.m.). Tutaj też czasami można zobaczyć namiot na skrawku między skałami, ale legalny obóz jest nieco dalej. Tak, jesteś nad jeziorem, ale to jeszcze nie koniec etapu, główny widok wciąż na Ciebie czeka!

Wydeptana ścieżka od jeziora wciąż się podnosi (nie można chodzić po wodzie)

Ścieżka prowadzi dalej na przełęcz Ala kol, więc jeśli zmierzasz do pięknie położonego obozowiska nad jeziorem, podążaj ostrożnie ścieżką, aby w odpowiednim momencie skręcić.

Z punktu widokowego na wysokości około 3700 metrów nad poziomem morza widać również góry i lodowiec na południowo-wschodnim krańcu jeziora. Możesz wrócić tą samą drogą lub musisz przejść przez przełęcz (3860 m n.p.m.) i zejść do sąsiedniej doliny Arašany