Onder de Baatar Khairkhan-gletsjer

Begin juni ligt er nog sneeuw in de hogere delen. De gletsjer is een witte piek aan de rechterkant. Het ruige terrein stelt je in staat om in één dag vanaf deze kant te klimmen als je begint vanaf het einde van de Gants Valley Modny gol.

Het verst is met de auto te bereiken tot aan de samenvloeiing van de zijrivieren van de rivier de Gants Modny. De hele vallei is stroomopwaarts begaanbaar met een terreinwagen tot hier, je moet te voet verder.

Ongeveer de helft van de weg loopt langs de bodem van de vallei in oost-zuid-oost richting, dus de weg gaat vrij snel. Het is noodzakelijk om iets meer dan 500 hoogtemeters te beklimmen (ongeveer van 2450 tot 3000 m boven zeeniveau).

Begin juni ligt er nog volop sneeuw en ijs in de smalle dalen. Op sommige plaatsen knaagt het smeltwater aan smalle, diepe kieren.

Later sluit de vallei zich langzaam en verandert in een relatief smalle kloof. Je moet hier nog doorheen (en als de lente of zomer gevorderd is, ook oppassen voor slangen) en pas dan beginnen te klimmen. In het begin over de kloof klimmen en vanaf daar de bergkam proberen te beklimmen zou zeker ook mogelijk zijn, maar het zou moeilijker en waarschijnlijk steiler zijn.

Na door de kloof te zijn gepasseerd, gaat de vallei weer iets open en hier is het mogelijk om de bergkam te beklimmen.

Dan moet het loodrecht op de contourlijnen staan, het is nodig om nog eens 500 meter hoogte te overwinnen.

Zo zijn de hellingen in het voorjaar nog steeds bedekt met een vrij rijke (plaatselijk) alpenflora.

Na een pittige klim openen zich al mooie uitzichten. De vallei in het midden van de foto is waar we naar toe zijn geklommen.

De beklimming in het hogere deel van de helling is wat moeilijker, omdat het eigenlijk in het puin ligt. Het is een beetje gestabiliseerd door klei en fijnere stenen, maar je kunt nog steeds niet onder je voeten kijken. Temperatuurve­randeringen gedurende het jaar schommelen gemakkelijk tussen waarden van +30 tot –50 ° C, waardoor de hellingen constant langzaam naar beneden glijden. Er zijn hier geen wegen of voetpaden, dus de beweging van plaatsen lijkt op het beklimmen van een actieve vulkaan.

De bovenste delen van de nok worden voornamelijk gevormd door graniet of graniet. Het valt meestal uiteen in rotsachtige zeeën, maar in dit geval is er een klein rotsstadje dat een kleine luwte biedt. Als alternatief kunt u hier ook kamperen, als de wandeling langer zou duren.

Het uitzicht naar het zuiden lijkt meer uit een andere wereld, ergens in het midden van IJsland. Het landschap is meer halfwoestijn dan steppe.

Vanaf hoogte 3692 lijkt het niet al te ver naar de gletsjer, maar laten we de schone berglucht niet onderschatten – het is nog bijna 7 km hemelsbreed naar de rand van het ijsveld. Helaas zijn we er vanwege tijdgebrek niet in geslaagd om bij de gletsjer te komen, maar als de reis voor twee dagen is gepland, is het behoorlijk reëel. De nok is echter vrij bloot en zonder luwte, dus het is beter om goed op zoek te gaan naar een plek op de tent.

We kozen de terugweg op dezelfde manier als de klimroute, met lichte bochten en afdalingen. Het gaf bijna 30 km naar het startpunt van deze eendaagse wandeling met een totaal hoogteverschil van ongeveer 1200 m op en neer. Er is een theoretische mogelijkheid om vanuit het noorden, vanaf de Zereg somon, naar de gletsjer te stijgen, maar aan de ene kant zijn de hellingen vanaf deze kant veel steiler en aan de andere kant is de doorlaatbaarheid door de valleien nog slechter.