Artikel Nationaal park Dartmoor

Bij de ingang van het park begint de reis eerst met groene weiden vol schapen. De paden leiden tussen deze weilanden en zijn omzoomd met hoge heggen. Het rijden op deze wegen is pittoresk en tegelijkertijd vol adrenaline, want op een bochtige weg met een breedte van 1 auto zie je niet over het hek of er een auto om de bocht naar je toe rijdt. Het hangt er dan van af wie zich het dichtst bij het passeerpunt bevindt en wie achteruit moet rijden in de nauwe ruimte.

Wil je oplichten door te kijken naar de lammetjes die vrolijk langs de speren van het park rennen, dan raad ik aan om tijdens Pasen het verlengde weekend te gebruiken. Zo'n dosis schattigheid vind je gewoon nergens.

De sprookjesachtige sfeer wordt aan het landschap gegeven door een aantal stenen bruggen die over talloze kleinere en grotere rivieren en beken leiden, zonder welke dit zuidoostelijke puntje van Engeland nauwelijks zou kunnen worden voorgesteld. Hier vindt u veel bewaard gebleven bruggen gemaakt van grote stenen platen uit de oudheid, die slechts een toeristische attractie zijn. In de dorpen Darteet of Stonebridge kun je zulke overblijfselen van bruggen bewonderen, in al hun schoonheid of gedeeltelijk verwoest, zoals hier op de foto staande voor een stenen boog, die nog steeds in bedrijf is in vergelijking met zijn oudere collega.

Een korte klim en wandeling naar het Sharp Tor-rotsmassief, dat dominant op de heuvel oprijst, is zeker een stop waard. Rotsen die in horizontale scheuren zijn gebarsten, moedigen alleen maar klimmen of boulderen aan. Sharp Tor biedt een 360° uitzicht over het landschap op een mix van groene velden, heidevelden en beboste valleien.

Engeland en Schotland worden vaak bezocht vanwege het voorkomen van menhirs. Het bekendste Stonehenge vind je net buiten Londen, maar verwacht er ook niet alleen te zijn. Aan de andere kant heb je bijvoorbeeld deze kleinere menhircirkel die onder het Sharp Tor-rotsmassief (op de achtergrond) ligt, alleen voor jezelf.

Iets verder achter het rotsmassief vinden we een kunstmatig aangelegd waterreservoir, waardoor het landschap beter kan omgaan met het aantal bewakers dat hier in overvloed aanwezig is.

Een echte vergeten parel in het midden van Dartmoor is een voormalige steengroeve, die is teruggewonnen en waarvan het centrum wordt overspoeld door een smaragdgroen meer. In lang vervlogen tijden leidde hier een kleine spoorlijn vanuit de steengroeve, die vandaag alleen wordt herinnerd door uitgehouwen depressies in de stenen op het pad, die hier zijn overgebleven na gescheurde dwarsliggers.

In de groeve vindt u een aangename verfrissing op warme zomerdagen, maar ook rust en graas voor de ogen, wanneer het heldere water in de vijver smaragdgroen wordt. De ingang zelf deed me alleen overdag denken aan de poorten van Mordor of the Lord of the Rings en in een grote verscheidenheid aan kleuren.

Alleen de laatste paar Mohikanen van de gebouwen die hun oorspronkelijke doel dienden, blijven voor de steengroeve zelf. De onherbergzame natuur ging op haar eigen manier om met de massieve stenen gebouwen. De torsie van de gebouwen geeft dus een dramatische indruk als we ze op een zonnige dag in de groene natuur zien staan.

De overblijfselen van de omliggende gebouwen van de steengroeve en de hoofdingang doen alleen denken aan staande stenen die zijn aangevreten door de tand des tijds en de plaatselijke onherbergzame omstandigheden.

Zelfs in Dartmoor vinden we een wild origineel ras van kleine Exmoor-pony's om vrij te grazen. Ze zijn niet bang voor mensen, maar ze zijn niet gedomesticeerd, dus sommige liefkozingen of lekkernijen in de vorm van wortels overtuigen hen niet al te veel.

Er zijn verschillende wandelroutes rondom het waterreservoir, die je naar de top van de heuvel met rotsen brengen. Het zicht in de verte is gegarandeerd. Aan de ene kant zie je het stuwmeer zelf en aan de andere kant een diepe vallei van troebele bossen met in het midden een ruisende rivier.

Zelfs het autotoerisme in Dartmoor zit vol met prachtige uitzichten maar ook met dramatische momenten. Deze worden meestal opgevangen door smalle stenen bruggen, waarvan de breedte precies is berekend voor één kruiwagen, maar om hier een gemiddelde auto te passen is een moer. Sommige bruggen hebben een controlehek ervoor, waarmee je kunt testen of een auto überhaupt op de brug past.