Een rondreis langs de wilde kust van Madeira

Het is geen uitzondering dat de bergtoppen 's nachts, vooral in de wintermaanden, bedekt zijn met sneeuw. Het overwinnen van het Encumeada-bergzadel kan dan problematisch zijn voor een auto met zomerbanden. Gelukkig verdwijnt de sneeuw snel van de weg, zodat we over de weg ER110 verder kunnen naar de westkust van het eiland.

Er zijn lange steile wanden langs de westkust, die moeilijk te overwinnen zijn door af te dalen naar de Atlantische kust.

Geen slecht weer, het is gewoon ongepaste kleding. Zo gaat het in de oceaan. Een hevige regenbui nadert de westelijke rand van Madeira.

Het uitzicht op deze nederzetting vanaf de top van de klif is echt vanuit de lucht. Het kan echter worden bereikt door een aantrekkelijke afdaling langs een smal pad, of u kunt een veel comfortabelere optie gebruiken, afdaling en uitgang met de kabelbaan.

De serpentines brengen ons naar de oceaan naar de stad Porto Moniz. Hoewel de meeste oceaangolven behoorlijk wild zijn, is er een zwembad gebouwd tussen de kliffen, waar je veilig kunt genieten van waterpret.

In Porto Moniz kunnen we wandelen langs de kust en genieten van de natuurlijke elementen.

De vreemde basaltvormen van kustkliffen zijn erg aantrekkelijk en creëren vaak een soort ketel waarin het water „kookt“ en boos brult, voortgestuwd door de schuimende golven van de oceaan.

De hele noordkust van het eiland is omzoomd met bergtoppen. Hun toppen zijn vaak verborgen in de wolken, die dan geen vocht besparen. Sao Vicente ligt verborgen in het midden van de kliffen van het eiland aan de rechterkant, gezien vanuit Porto Moniz.