Wandeling Bergkastel - Goldseenmeer

Nadat u de kabelbaan naar Bergkastel (2.170 m) heeft genomen, neemt u route nr. 33. Deze loopt vanaf het begin parallel aan de fietsroutes. Er is nogal wat verkeer rond het kabelbaanstation – er is een enorm restaurant, een groot kinderpark (Goldpark) en veel fietsers die zich laten meenemen door een andere kabelbaan die eindigt onder de top van de Mitterkopf (tot een hoogte van ca. 2.500 m boven zeeniveau). Gelukkig verlaat het voetpad na een tijdje drukke plekken en loopt door een schaars bos.

De weg buigt plotseling in een gigantische stenen zee. Lang geleden lag hier een gletsjer, tegenwoordig steekt er soms een boom tussen de stenen door. Moeilijkere stukken worden overwonnen door houten loopbruggen.

Nadat u de stenen zee bent overgestoken, komt u boven de vallei van een beekje terecht. Het eerste opvallende en gedeeltelijk uitkijkpunt is een kleine kapel.

Langzaam passeer je de laatste bomen in de vallei en betreed je een desolate wereld. De vallei wordt afgesloten met een enorme rotswand, die je moet beklimmen. Voor je ligt dus de grootste klim van deze wandeling. Soms passeer je gigantische stenen die hier vanaf de toppen hoog boven je zijn gerold.

De weg gaat behoorlijk steil omhoog. Op ongeveer 2/3 van de hoogte ligt dit vlakke stukje gras met een prachtig uitzicht op de Bergkastelspitze. Het is hier allemaal opgegraven door marmotten.

Vanaf de rotsdijk heb je uitzicht over de hele desolate vallei die we beklommen. Aan de horizon zie je het kabelbaanstation en verderop de Nauders. De bergen aan de horizon behoren al tot Zwitserland.

Het hoogste punt van deze wandeling is ongeveer 2.600 meter hoog. Er is een paal met uitzicht op zowel het lager gelegen meer als de kabelbaan.

Vanaf het uitkijkpunt kun je het meer ongeveer 40 meter onder je zien. De bergkam boven het meer is tevens de grens met Italië.

Het meer is echt prachtig, dus het is zeker de moeite waard om er naar toe af te dalen, of door te rijden naar het tweede hogere meer.

Het pad naar het tweede, hogere meer is waarschijnlijk het meest uitdagende deel van de wandeling. Het pad loopt in principe over rotsblokken en je moet de borden goed volgen. Direct onder je, diep tussen de rotsblokken, komt een beekje samen.

Het pad brengt je rechtstreeks naar de uitlaat van de beek van het meer. Vlak ervoor buigt het pad naar de top van de Bergkastelspitze af, waar je nog maar 300 hoogtemeters over hebt.

Als het onderste meer mooi was, is het bovenste nog mooier.

De toeristische route gaat niet verder. Als je het meer tenminste een beetje vanaf een hoogte wilt bekijken, moet je een route naar boven kiezen. Maar wees heel voorzichtig, het is één enorme steengroeve.

De beloning voor de onaangename beklimming is het uitzicht op beide meren tegelijkertijd.

De terugweg is hetzelfde, maar je kunt deze nog iets verder verlengen en het derde en vierde meer zien. Net voordat de afdaling van de dijk begint, is er een splitsing in de richting van Pedroßscharte (2816 m), Ganderbildspitze en Westlicher Mataunkopf. Als u deze kant op gaat, komt u na ongeveer 500 meter het derde meer tegen, dat slechts een plas is. In de verte zie je meer nummer twee waar je even geleden was en na nog eens 50 meter meer nummer vier.

Het vierde meer is ook leuk, maar zeker niet zo mooi als de eerste twee.