Wycieczka do jeziora Sorapis

Nasza wyprawa rozpoczęła się w austriackiej wiosce Sillian, skąd niecałe 35 minut przejechaliśmy przepięknym jeziorem Missurina do punktu startowego tj. parking przy Passo Tre Croci. Parking znajduje się obok opuszczonego hotelu i biorąc pod uwagę miejsce parkingowe, naprawdę warto przyjechać jak najszybciej. Z parkingu wyruszyliśmy około wpół do dziewiątej rano drogą nr 215. Pierwsza część drogi była szutrowa, przyjemnie szeroka i prowadziła przez las. Jednak po około pół godzinie trzeba było przejść przez gruzowisko i droga zaczęła się lekko zwężać i lekko podnosić. Po około godzinie trasa zmieniła się w trudniejszą wędrówkę z bardziej stromym podjazdem, która została uzupełniona kilkoma zabezpieczonymi odcinkami. Pierwszymi zabezpieczonymi odcinkami były żelazne schody, które w całkiem przyjemny sposób pomogły nam pokonać najtrudniejsze wzniesienie. Po odcinku wzmocnionym drewnianym mostem prowadził wąski chodnik zabezpieczony stałą stalową liną, który prowadził po prawie prostopadłym zboczu, jednak widok na kopalnię ograniczały krzaki. Zabezpieczony odcinek wraz ze schodami nie był długi, ale może być nieprzyjemny dla osób cierpiących na zawroty głowy. Jeden pan przed nami wycofał się i wolał zawrócić w stronę parkingu. Po kolejnych kilku minutach dotarliśmy do skrzyżowania, które prowadziło albo do schroniska górskiego Vandelli, gdzie można zjeść przyjemną przekąskę, albo bezpośrednio nad jezioro. Należy zaznaczyć, że choć podróż była momentami trudniejsza, widoki zapierały dech w piersiach. W niektórych miejscach można było zobaczyć szczyty Tre Cime lub Lake Missurina. Samo jezioro było niesamowite, spędziliśmy z nim nieco ponad 2 godziny, obejrzeliśmy je wszystkie, zatrzymaliśmy się w domku na drinka i tą samą drogą wróciliśmy na parking. Przeszliśmy wszystko 12 km, podróż nad jezioro zajęła nieco ponad 2 godziny. Wróciliśmy około półtorej godziny. Oczywiście to sprawa indywidualna. Wolniej idziemy, cieszymy się podróżą, lubimy się rozglądać i robimy dużo zdjęć. W każdym razie był to jeden z najpiękniejszych szlaków, na jakich kiedykolwiek byliśmy. A więc porządne buty trekkingowe, nie bójcie się wysokości i przynajmniej lekkiej kondycji i kibiców Lago di Sorapis :)