Wandeling naar het Sorapis-meer

Onze reis begon in het Oostenrijkse dorpje Sillian, vanwaar we nog geen 35 minuten over het prachtige meer van Missurina reden naar het startpunt, dwz. parkeren bij Passo Tre Croci. De parkeerplaats bevindt zich naast het verlaten hotel en gezien de parkeerplaats is het echt de moeite waard om zo snel mogelijk te komen. We vertrokken rond half tien 's ochtends vanaf de parkeerplaats op weg 215. Het eerste deel van de weg was grind, aangenaam breed en voerde door het bos. Na ongeveer een half uur was het echter nodig om het puinveld over te steken en de weg begon iets smaller te worden en licht te stijgen. Na ongeveer een uur veranderde de route in een meer uitdagende wandeling met een steilere klim, die werd aangevuld met verschillende beveiligde secties. De eerste beveiligde delen waren de ijzeren trappen, die ons hielpen om de moeilijkste hoogten op een heel aangename manier te overwinnen. Het gedeelte, dat was versterkt met een houten brug, werd gevolgd door een smal voetpad, beveiligd door een vast stalen touw, dat over een bijna loodrechte helling leidde, maar het uitzicht op de mijn werd getemperd door struiken. Het beveiligde gedeelte, inclusief de trap, was niet lang, maar kan onaangenaam zijn voor mensen die last hebben van duizeligheid. Een heer voor ons trok zich terug en ging liever terug in de richting van de parkeerplaats. Na nog een paar minuten kwamen we bij een kruispunt dat ofwel naar de Vandelli-berghut leidde, waar je een aangename snack kunt nuttigen, ofwel rechtstreeks naar het meer. Opgemerkt moet worden dat hoewel de reis soms moeilijker was, de uitzichten werkelijk adembenemend waren. Op sommige plaatsen was het mogelijk om de toppen van Tre Cime of het meer van Missurina te zien. Het meer zelf was ongelooflijk, we brachten er iets meer dan 2 uur mee door, we gingen er allemaal omheen, stopten in het huisje voor een drankje en gingen dezelfde weg terug naar de parkeerplaats. We hebben alles 12 km gelopen, de reis naar het meer duurde iets meer dan 2 uur. We gingen terug voor ongeveer anderhalf uur. Natuurlijk is het individueel. We lopen langzamer, we genieten van de reis, we kijken graag om ons heen en we maken veel foto's. Hoe dan ook, het was een van de mooiste tochten die we ooit hebben gemaakt. Dus goede wandelschoenen, geen hoogtevrees en in ieder geval lichte conditie en proost op Lago di Sorapis :)