Reisverslag Noorwegen 2017 - Walvissen in Andenes

Onze reis van Nordkapp ging verder via Senju, het op een na grootste eiland van Noorwegen in het graafschap Troms, gelegen voorbij de poolcirkel ten westen van Finnsnes. In totaal beslaat het een gebied van 1.586 km2 met een maximale hoogte van 984 meter boven zeeniveau. Ongeveer 8.000 mensen wonen permanent op het eiland. Hier hebben we slechts een korte pauze genomen in het kamp Senja, wat ik niet sterk aanraad, als je van rust houdt, want dit kamp is erg groot, lawaaierig en als je warm water tegenkomt onder de douche, heb je veel geluk. Aan de andere kant moeten we de mini-dierentuin en speeltuinen voor kinderen prijzen, en het feit dat de camping aan het water ligt, het gebruik is geweldig en je zult je niet vervelen met kinderen, alleen die nachten zijn erg luidruchtig. Oorspronkelijk wilden we het hele eiland over reizen en de grootste trol ter wereld bezoeken, maar helaas hebben we niet veel tijd, dus de volgende ochtend, 9 juli, vertrokken we naar het volgende punt van onze reis, en dat is de noordelijke Vesteralen, Andenes. Ik constateer dat we rijden en geen gebruik maken van de veerboot. We hebben niet alle benodigde informatie over hem gevonden en we konden het ons niet veroorloven tijd te verspillen.

Ik ben vooral geïnteresseerd in waarom walvissen spotten plaatsvindt in Andenes en ik lees dat dit komt omdat er een landplateau is, dat ongewoon dichtbij is, ongeveer 15 km van de kust, dat scherp daalt tot een diepte van enkele kilometers. Het is in deze diepten dat onkruid op zoek is naar enorm voedsel. We zouden vandaag op tijd in Andenes moeten zijn, omdat we de laatste tour willen halen en die zou volgens informatie van internet (http://www.whalesafari.no/) om 17.00 uur moeten zijn. We zijn op tijd ter plaatse, dus we gaan meteen tickets boeken voor het informatiecentrum. De dame bij de receptie legt ons uit dat ze op dit moment niet weet of het schip vrij is, maar ze komt erachter en belt ons over een half uur of we kunnen komen of niet. We stemmen in en gaan ondertussen naar het volgende café. We hebben espresso, Latte koffie en een hamburger voor in totaal 210 CZK en voordat we onze koffie op hebben, roept de dame van de receptie dat we kunnen aankomen. We kunnen niet wachten. Na een tijdje gaan we terug naar het informatiecentrum, betalen de toegangsprijs van NOK 1990 en wachten op de gids en de kapitein. Er zijn hier drie koppels, waarvan twee Tsjechische koppels, wat een heel mooi toeval is.

We zijn nogal verrast als ze ons een paar ruimtepakken aandoen en ons waarschuwen dat we het echt koud krijgen. We zeggen dat we op een mooi jacht gaan, waar ze zeker graag thee voor ons zullen zetten. Ik voel me een roadman en Peace als NASA-astronaut. We hebben een goede tijd totdat we naar de pier gaan. De gids zegt dat onze boot aan de linkerkant van de pier ligt en dat we erin zullen schitteren, omdat het het eerste mooie jacht is dat hier geparkeerd staat, dus we zien ons daar met hete soep en thee, zoals ze op hun website beloven, door de weg. Maar we zullen meteen glimlachen als de kapitein naar ons juiste schip wijst. „Ze maken een grapje, we gaan deze lul berijden, nietwaar?!“ zei mijn geliefde, en ik kon in lachen uitbarsten. Ik had het gevoel dat de walvis ons hierin moest omverwerpen. Het is te zien dat we echt geen ervaring hebben… We varen zo'n 25 km van de vuurtoren en zien een paar papegaaiduikers. Als we in een gebied zijn waar walvissen zouden moeten zijn, stoppen we en wachten we. Iedereen houdt de camera's ongeduldig vast, maar ondertussen kunnen ze zoveel mogelijk foto's maken van de meeuw, die nog steeds om ons heen cirkelt en ons nieuwsgierig aankijkt. Als de gids eindelijk iets ziet, geeft ze het commando aan de kapitein en onze boot gaat op volle walvisjacht. Als we relatief dichtbij zijn, zien we de achterkant, het is Vorvaň, ademt een tijdje uit, zakt dan en heft zijn enorme staart op. We wachten allemaal op dit moment, dus we maken foto's om honderdzesen. Na een tijdje zijn we bij de tweede, dan bij de derde, en als we weer aan land gaan, ziet de gids een vierde. Helaas is het de laatste. Vorvani waren waarschijnlijk mannetjes, omdat vrouwtjes in groepen leven en liever in warmere wateren, waar mannetjes in de herfst naar toe gaan vanwege de paring. Deze mannetjes zijn meestal 15 – 20 meter lang en het is echt een groot spektakel. We zijn opgewonden. Helaas moeten we terug en het komt me voor dat wat ze op internet zeggen helemaal niet waar is. We hebben geen certificaten of verfrissingen ontvangen en helemaal geen aanbod dat we het museum konden zien. Doet er niet toe. Ik schrijf over het certificaat per e-mail. Toch was het een geweldige ervaring en een van mijn vervulde dromen die ik nooit zal vergeten.

Nu moeten we snel een plek vinden om te kamperen. Op aanraden van onze Tsjechische medepassagiers van de walvisboot gaan we naar de Stave camping, die ons direct boeide, want het ligt aan een prachtig zandstrand met goddelijke stilte en prachtige natuur. De prijs is een mooie 170 kr, inclusief twee munten voor de douche. Dus voor ons is dit kamp zeker ja. Vandaag is de staat van onze toerenteller 4231 km en alleen de reis van vandaag naar Andenes duurde 5 uur en 30 minuten.

Het observeren van een gigantische draaikolk in zijn natuurlijke habitat

De ongeduldige verwachting van een nieuwe walvis

Kamperen op de Stave camping aan het Noorse zeestrand, gefotografeerd om middernacht