Reisverslag Noorwegen 2017 - Verdens Ende

We besloten vandaag naar Verdens Ende te gaan. Het einde van de wereld in het Tsjechisch. Dit is een plaats in het zuiden van Noorwegen, vlakbij Larvik met rotsen die de naam The End of the World hebben gekregen. Het weer is prachtig en helder 19°C. Onderweg passeren we verschillende tolpoortjes. Dat wordt de rekening van de eigenaar. We zijn niet geregistreerd bij Autopass en konden zelfs nergens aan de pomp betalen, zoals op internet werd geadviseerd. Ze keken ons overal als dwazen aan en bevestigden ons zoiets niet. We hebben nog een paar uur te gaan, dus we zijn blij dat we eindelijk op camping Verdens Ende komen en een tent opzetten. We gaan meteen naar Verdens Ende, dat zo populair is bij toeristen. Het pad net voor het strand loopt door een bosje en heeft zijn eigen charme, omdat het zo onopvallend is, omdat het geenszins aangeeft wat je aan het eind te wachten staat. Plots opent zich een wijde zee voor je, en de schoonheid is adembenemend. We hebben aangenaam winderig weer en een prachtige warme zon. We hebben echt het gevoel dat we aan het denkbeeldige einde van de wereld zijn. We gaan aan land en zo ver mogelijk weg van de mensen om vrede te hebben. Hier zitten we op een enorme ronde kei en kijken in de verte, waar de fjord eindigt en de open zee zich uitstrekt in het gezelschap van een paar meeuwen. Die stilte is onbetaalbaar. Nu wil ik je een onvergetelijke ervaring van deze reis laten zien. Als we daar net onze liefde belijden en we zijn blij dat we dit allemaal samen hebben meegemaakt en nu we het einde van de wereld hebben bereikt, valt er plotseling een moment van stilte, als Míra maar heel lang lacht, knielt, binnenkomt haar zak voor een gouden doos met een strik en voegt eraan toe: „Wil je met me trouwen?“ Mijn adem stopt meteen, tranen springen in mijn ogen en ik ben geschokt. Wat wil een meisje als ik natuurlijk nog meer dat ik ‚ja‘ zei. En zo geeft Míra bijna voor altijd haar vrijheid op, en ik, ontroerd en blij, voeg een foto van de ring toe aan de begroeting aan mijn ouders. Ineens geniet ik nog meer van deze vakantie en zal ik het nooit meer vergeten. Maar om terug te gaan, het belangrijkste kenmerk van Verdens Ende is zo'n stenen replica van een historische vuurtoren met een zeer ongewone hangende mand, waarin ooit een vuur brandde, dat waarschijnlijk boten en vissers diende om de veiligheid van de haven te bereiken. Zo schatten we het tenminste. Anders is er natuurlijk een groot gebouw met een restaurant, dus honger zal je zeker niet hebben. Het is al laat, dus we gaan terug naar het kamp zodat we nog wat kunnen eten. Met een ring aan mijn hand besteed ik er speciale aandacht aan, dat is logisch. Míra gaat zelfs naar de receptie voor een biertje, zodat we het in het hoofdgebouw kunnen drinken (als we hem naar de tent zouden brengen, zouden de eigenaren het restaurant sluiten) En zo vallen we in slaap met andere mooie ervaringen en betalen online kaartjes voor morgen voetbalwedstrijd in Zweeds Göteborg.

Uitzicht op de kliffen

Einde van de wereld

Einde van de wereld

Einde van de wereld